ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ Η ΕΛΙΑ: Ανοίγοντας τον δρόμο προς την Ευτυχία

Από μικρή λάτρευα να ακούω ιστορίες. Διψούσα για τις ιστορίες που μου έλεγε η γιαγιά μου και ο παππούς μου, απόλυτα συνδεδεμένες με την ιστορία της ζωής τους, για τις ιστορίες που μου έλεγε η μητέρα μου από τη ζωή της με τον πατέρα μου, για τις ιστορίες από την παιδική μου ηλικία, αλλά και για παραμύθια με νεράιδες και πριγκιπόπουλα. Ακόμα μου αρέσουν οι ιστορίες και τα παραμύθια, αλλά αυτό που αλλάζει στο σήμερα, είναι ότι μου αρέσει περισσότερο να τα γράφω και να τα αφηγούμαι.

Λένε ότι τα παραμύθια είναι για παιδιά. Εγώ θα έλεγα ότι, τα παραμύθια είναι για όσους ακόμα έχουν τη ψυχή ενός μικρού παιδιού. Ποιος άραγε δεν μεγάλωσε με ιστορίες, παραμύθια και μύθους; Τα παραμύθια ως αφήγηση αποτελούν τον αρχαιότερο τρόπο επικοινωνίας. Μιας επικοινωνίας μεταξύ του χτες και του σήμερα, όπου ο βασικός της σκοπός είναι η διατήρηση της παράδοσης, της οικογενειακής κληρονομιάς και των ηθικών αξιών.

Τα παραμύθια μεγαλώνουν τα παιδιά, ή τα παιδιά μεγαλώνουν με παραμύθια; Από όποια πλευρά και αν το δεις, το μόνο σίγουρο είναι ότι τα παραμύθια αποτελούν τον πιο όμορφο τρόπο ηθικής διαπαιδαγώγησης, συναισθηματικής σύνδεσης και κατανόησης της αλήθειας της ζωής. Μια συχνή ανησυχία των γονέων είναι ότι δεν ξέρουν πώς να απαντήσουν στις ερωτήσεις των παιδιών και πολλές φορές αγωνιούν για το εάν έδωσαν την κατάλληλη απάντηση ή την κατάλληλη συμβουλή.

Αν δεν ξέρεις λοιπόν πώς να το πεις, πες το μέσα από ένα παραμύθι. Κι αυτό θα κάνω κι εγώ ευθύς αμέσως, λέγοντας ένα παραμύθι για όσους κουβαλούν μια παιδική καρδιά.

 «Πριν από αρκετά χρόνια, όχι όμως και τόσα πολλά, σε ένα υπέροχο μέρος που δεν ήταν φανταστικό αλλά πολύ πολύ πραγματικό, ζούσε ένα Αγόρι ιδιαίτερο και ξεχωριστό. Αυτό που το ξεχώριζε από τους άλλους ανθρώπους είναι ότι δεν έκανε σχέδια για το μέλλον και ζούσε την κάθε του μέρα ως μοναδική και ξεχωριστή. Η ιστορία του ξεκινά σε εκείνον τον τόπο όπου όλα ήταν όμορφα και αληθινά.

Το σπίτι του περιτριγυριζόταν από δέντρα και ήταν κοντά στην θάλασσα. Κάθε πρωί του άρεσε να ξυπνάει πριν ακόμα βγει ο ήλιος, για να τον καλωσορίσει στο νέο του ξεκίνημα. Καθόταν στην αυλή του σπιτιού του και με κλειστά μάτια αφουγκραζόταν την αφύπνιση της φύσης. Σιγοτραγουδούσε το τραγούδι των πουλιών που σιγά – σιγά ξυπνούσαν, μύριζε τη θάλασσα και άφηνε τον ήχο των κυμάτων να χαϊδεύει τα αυτιά του. Με τα μεγάλα του πνευμόνια ρουφούσε όλον τον αέρα και το καθαρό οξυγόνο, ενώ δεν ξεχνούσε με ένα νεύμα του κεφαλιού του, να ευχαριστεί καθημερινά την Πλάση για όλες αυτές τις υπέροχες στιγμές που του χάριζε, στο πρωινό τους συναπάντημα».

 Και η ιστορία συνεχίζει κάπως έτσι… «Αυτό όμως που τον γέμιζε ακόμα πιο μεγάλη χαρά, ήταν το αγαπημένο του δέντρο στην αυλή του σπιτιού του. Η αγαπημένη του Ελιά ζούσε στην αυλή εδώ και πολλά – πολλά χρόνια, πριν ακόμα αυτός γεννηθεί. Την είχε φυτέψει ο προ-προ-προ, πολλά προ - προπάππους του. Η Ελιά αυτή ήταν τόσο παλιά, που ήξερε όλους τους συγγενείς του Αγοριού και όλες τις ιστορίες τους. Αλλά το Αγόρι, το είχε αγαπήσει από την πρώτη κιόλας στιγμή που το είδε κι από τότε συνδέθηκε μαζί του με έναν ιδιαίτερο δεσμό και ένιωσε τη μεγάλη ευθύνη να του μάθει όλα όσα χρειάζεται για να ζήσει ευτυχισμένο στον κόσμο αυτό. Το Αγόρι μεγάλωνε και όσο μεγάλωνε τόσο πιο δεμένο αισθανόταν με την Ελιά. Γύρω από τον κορμό της έμαθε να κάνει ποδήλατο, στα κλαδιά της έμαθε να σκαρφαλώνει και να αναρριχάται και στα φύλλα της κρυβόταν όταν φοβόταν ή όταν κάτι τον στενοχωρούσε. Όταν ερχόταν η ώρα της συγκομιδής, ήταν ο πρώτος δοκιμαστής των καταπληκτικών καρπών της, ενώ στον κορμό της μέχρι και σήμερα, βρίσκονται χαραγμένες οι καρδιές και τα ονόματα των κοριτσιών που αγάπησε.

Αλλά και η Ελιά, δεν τον έχανε από τα μάτια της. Ποτέ δεν έπαψε να τον παρατηρεί, να τον ακούει και να τον συμβουλεύει. Έτσι πέρναγαν τα χρόνια και αυτή η αγάπη έμενε σταθερή και γινόταν όλο και πιο δυνατή. Μια μέρα όμως, η Ελιά ρώτησε το αγόρι τι σκέφτεται να κάνει όταν μεγαλώσει. «Τι εννοείς τι θα κάνω; Ό, τι κάνω και τώρα. Θα είμαι μαζί σου και θα περνάμε όμορφες στιγμές παρέα. «Μα εγώ είμαι μονάχα ένα δέντρο. Δεν μπορείς να μείνεις για πάντα μαζί μου. Πρέπει να γνωρίσεις τον κόσμο, να κάνεις ταξίδια, φίλους, να αποκτήσεις νέες εμπειρίες. Μόνο τότε θα είσαι πραγματικά ευτυχισμένος. Εγώ θα είμαι πάντα εδώ για σένα όταν θα γυρνάς από τα ταξίδια σου, μέχρι να φύγεις ξανά για νέες περιπέτειες. «Μα τι είναι αυτά που λες Ελιά μου; Δεν ξέρω τι θα πει ευτυχισμένος, αλλά είμαι μια χαρά εδώ μαζί σου. Δεν τα χρειάζομαι τα ταξίδια». «Καταλαβαίνω Αγόρι μου ότι φοβάσαι τις περιπέτειες. Όμως οι περιπέτειες της ζωής θα σε γεμίσουν εμπειρίες και γνώσεις, θα σε μεγαλώσουν και θα σε ωριμάσουν και θα σε βοηθήσουν να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου. Θα σε πλημμυρίσουν με συναισθήματα και θα έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις την Ευτυχία».

Το Αγόρι μετά τη συζήτηση που είχε με την Ελιά, πήγε στο κρεβάτι του να ξαπλώσει, αλλά ο ύπνος δεν τον έπαιρνε. Τα λόγια της Ελιάς τον είχαν ανησυχήσει. Μα γιατί του τα είχε πει όλα αυτά; Μήπως δεν τον αγαπούσε πια; Μήπως ήθελε να τον ξεφορτωθεί; Όσο τα σκεφτόταν όλα αυτά τόσο δεν τον έπιανε ο ύπνος και ένας οξύς πόνος του τρύπαγε το στομάχι. Τις επόμενες ημέρες το Αγόρι δεν ήταν καλά. Η Ελιά παρατήρησε τη διαφορά στη διάθεσή του, αλλά δεν του έκανε κουβέντα. Ήξερε ότι θα έρθει η ώρα να συζητήσουν για όλα αυτά και δεν βιαζόταν. Έτσι και έγινε. Το Αγόρι εμφανίστηκε μια μέρα στην Ελιά αρκετά αναστατωμένο, γεμάτο απορία. «Μην ανησυχείς Αγόρι μου» του είπε η Ελιά. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι πλησιάζει η ώρα να γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου. Έχω την αίσθηση ότι ήρθε η ώρα για το πρώτο σου μεγάλο ταξίδι». «Α, πάλι τα ίδια θα λέμε Ελιά μου; Να πάλι με έπιασε το στομάχι μου και σκοτείνιασαν όλα γύρω μου. Πάλι μαύρα τα βλέπω όλα. Μα τι μου συμβαίνει;»

Τότε, ένα όμορφο νεραϊδοπλαίσθημα εμφανίστηκε μπροστά του και με τα λαμπερά μικροσκοπικά φτερά του φώτισε το σκοτάδι που είχε τυλίξει το Αγόρι. Εκείνο αμέσως ένιωσε καλύτερα, καθώς το σκοτάδι υποχωρούσε με το λαμπερό φως του νεραϊδοπλαισθηματος. «Ποια είσαι εσύ; Σε ευχαριστώ τόσο πολύ για το φως, αλλά… πως το έκανες αυτό;» «Είμαι το νεραϊδοπλαίσθημα και με κάλεσε η Ελιά για να σε βοηθήσω». «Αλήθεια; Μπορείς να το κάνει αυτό για εμένα;» «Μα φυσικά, γι΄ αυτό είμαι εδώ «Α! Τέλεια σε ευχαριστώ! Λοιπόν, θα μου πεις τι μου συμβαίνει;» «Δεν γίνεται να σου πω. Για να καταλάβεις πρέπει να έρθεις μαζί μου. Πρέπει να ταξιδέψεις στην χώρα των συναισθημάτων και τότε θα καταλάβεις». «Όχι, εγώ δεν ταξιδεύω. Λυπάμαι γι΄ αυτό. Δεν μπορείς να μου εξηγήσεις εδώ που είμαστε;» «Αλήθεια δεν μπορώ να σου πω. Πρέπει να έρθεις μαζί μου. Χρειάζεται να νιώσεις και να ακούσεις με τα αυτιά της καρδιάς. Έλα πάμε. Θα σου αρέσει. Μπορείς να με εμπιστευτείς, όπως μπορείς να εμπιστευτείς και τον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρεις». «Δεν ξέρω… δεν θέλω να σε προσβάλλω, δεν είναι ότι δεν σε εμπιστεύομαι, αλλά δεν ξέρω εάν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου κι έστρεψε τα βουρκωμένα μάτια του στην Ελιά».

Η Ελιά τον κοίταξε γλυκά και εκείνος τότε κατάλαβε ότι ίσως θα έπρεπε να το τολμήσει. Έπρεπε να βρει μια απάντηση. Μη μπορώντας να κρύψει την αγωνία του και ρουφώντας όσο θάρρος μπορούσε από τη γλυκιά μάτια της Ελιάς, ψέλλισε: «Καλά… Πάμε, άλλα μου υπόσχεσαι ότι θα είσαι συνέχεια δίπλα μου; «Σου το υπόσχομαι, είπε το νεραϊδοπλαίσθημα και τον τύλιξε με την απαλή του, σαν πούδρα νεραϊδόσκονη. Το ταξίδι τους ξεκίνησε και το αγόρι κοιτώντας στα μάτια την Ελιά, της φώναξε: «Θα γυρίσω σύντομα. Μπορείς να με εμπιστευτείς!» «Σε εμπιστεύομαι καλέ μου, μη βιαστείς», του απάντησε η Ελιά και κούνησε αργά τα κλαδιά της, δίνοντας με το απαλό αεράκι που σχηματίστηκε, μια γλυκιά ώθηση στο πρώτο του μεγάλο ταξίδι, ανοίγοντας τον δρόμο προς την Ευτυχία».

Το παραμύθι: «Το Αγόρι και η Ελιά. Ανοίγοντας τον δρόμο προς την Ευτυχία», μπορεί να χρησιμοποιηθεί από γονείς και εκπαιδευτικούς, στο πλαίσιο της συναισθηματικής αγωγής. Οι συμβολισμοί είναι βοηθητικοί στην ανάπτυξη συζήτησης μέσα από τη δημιουργία ερωτημάτων, που αφορούν στον υποστηρικτικό ρόλο του γονέα, στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και στην ανακάλυψη των σημαντικών εφοδίων που χρειάζεται για να οδηγηθεί στην ενήλικη ζωή. Είναι σημαντικό η εστίαση να μείνει στους συμβολισμούς «ρίζες και φτερά».

Ανοιχτή επικοινωνία με τη δημιουργό του παραμυθιού στο: ivelimvasaki@gmail.com

Ολόκληρο το παραμύθι μπορείτε να το διαβάσετε εδώ